Hier bent u bij de kano-recreatie opstapplaats in VITRAC, voor de brug, op de linkeroever, bij het houten chalet.

De haven van Vitrac, waarvan men zich de peyrat (haven) kan voorstellen, onthult een andere geschiedenis door zijn hotelactiviteit: die van de Gabares. Met de ontwikkeling van de wijnhandel voor Engeland tijdens de oorlog tussen de Capetiërs en de Plantagenets, bleef de behoefte aan hout voor het maken van vaten toenemen. Al snel werd dit hout per boot vervoerd, waardoor een belangrijk handelsverkeer ontstond tussen het hoge land, de Auvergne, en het lage land, de Gironde.
In deze schuiten gingen de duig (kastanjeplank om vaten van te maken) en de carrassonne (kastanjestaken voor de teelt van de wijnstok). Afhankelijk van hun herkomst, hadden de schuiten verschillende bestemmingen. Ze kwamen uit de Dordogne, werden ontmanteld en verkocht zoals het hout dat ze vervoerden. Ze kwamen uit de omgeving van Souillac, waren voornamelijk geladen met zout en voeren de rivier op, getrokken door ossen over een jaagpad. De terugreis werd onderbroken door tussenstops in de verschillende havens waar de Gabariers onderhandelden en aten. Vitrac was een van die havens.

Iets verderop versnelt het water over honderd meter, het is de passage van Pendoils. Verschillende blokken basalt komen aan de oppervlakte (maak je geen zorgen, het is veilig), het is zeer waarschijnlijk dat deze blokken de overblijfselen zijn van een doorgangsplaats voor Romeinse legioenen bij lage waterstanden.

U kijkt nu uit op een imposante kalksteenrots, een favoriete plek voor buizerds, wouwen en slechtvalken. Soms, als u omhoog kijkt, kunt u gevechten tussen roofvogels zien tijdens de broedperiode.

Nu ga je naar de fotograaf die je de sportfoto van je vakantie maakt. U kunt de foto meteen zien en kopen op het strand 100 m stroomafwaarts.

U nadert het dorp La Roque Gageac, een van de mooiste dorpen van Frankrijk. Een beetje geschiedenis?... We zaten in de Honderdjarige Oorlog! Kom op, laten we een beetje verder gaan, naar de prehistorie... Vuursteen sneden die hier gevonden zijn suggereren dat de bewoning van La Roque Gageac teruggaat tot een van de prehistorische periodes. De trap die tegen de klif leunt? Het zijn gewoon de overblijfselen van de vesting van de Roque om zich te beschermen tegen invallen van de Vikingen. Later werd er een muur met versterkte huizen aan toegevoegd, die als toevluchtsoord diende voor de bisschoppen van Sarlat, om zich tegen opeenvolgende invallen te beschermen.
De stad stond bekend als onneembaar. Het was een belangrijke haven en een belangrijk handelscentrum tijdens de periode van de binnenwateren (gabares) voordat het vanaf 1817 verdween ten gunste van het door dieren getrokken vervoer. Het dorp heeft alle voorzieningen. U verlaat nu La Roque Gageac en laat het kasteel van Malartrie (maladerie in middeleeuws Occitaans) aan uw rechterhand, dan het strand en de gemeentelijke camping. Dit voormalige ziekenhuis voor besmettelijke ziekten, dat tussen de 10de en de 12de eeuw werd gebouwd, werd verlaten totdat het in 1902 door een industrieel werd gekocht. Hij wilde het restaureren in renaissancestijl, een stijl die niet volledig is gerespecteerd! Dit kasteel is vandaag de residentie van een familie van illustere diplomaten uit de Périgord.

Bij de brug van CASTELNAUD, als dit uw aankomstpunt is, slaat u linksaf om net na de brug te stoppen zonder door de stroom te worden gegrepen die verder richting Beynac gaat...

Het kasteel van Castelnaud (12e eeuw), dat in de loop der eeuwen nu eens Engels, dan weer Frans was, afhankelijk van de opeenvolgende belegeringen, biedt een weergaloos uitzicht over de Dordogne en was het voorwerp van begerigheid van de heren van Beynac. Het behoorde uiteindelijk toe aan François de Caumont, die dit verblijf te sober vond en het kasteel van Milandes liet bouwen.